Komunikat Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Przemysława Radzika w sprawie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przeciwko sędziemu Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

5 sierpnia 2020

Publikujemy komunikat Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych sędziego Przemysława W. Radzika z 5 sierpnia 2020 r. w sprawie wszczęcia postępowanie dyscyplinarnego przeciwko ustalonemu sędziemu Sądu Apelacyjnego w Szczecinie.

Obwinionemu sędziemu przedstawiono zarzut popełnienia przewinienia dyscyplinarnego polegającego na tym, że 3 marca 2020 r. w Szczecinie uchybił godności urzędu w ten sposób, że jako funkcjonariusz publiczny, przewodniczący składu orzekającego w sprawie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie o sygnaturze akt II AKz (…) przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że przyznając sobie kompetencje do ustalania i oceny umocowania oraz sposobu działania konstytucyjnych organów państwa w zakresie sposobu wyboru części członków Krajowej Rady Sądownictwa, podjął działania kwestionujące skuteczność powołania sędziego sprawozdawcy w rozpoznawanej sprawie III K (…) na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Szczecinie, w ten sposób, że wydał postanowienie o zwróceniu się do Prezesa Sądu Apelacyjnego w Szczecinie oraz do Prezesa Sądu Okręgowego w Szczecinie o przekazanie akt osobowych oraz wszelkiej dokumentacji dotyczącej powołania tego sędziego na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Szczecinie, przez co, podważając przepis art. 55 § 1 ustawy z 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz ignorując wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 25 marca 2019 r. sygn. akt K 12/18 o zgodności z Konstytucją art. 9a ustawy z 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, podjął bezprawną ingerencję w ustawowy sposób powołania sędziów do składów orzekających, co mogło prowadzić do naruszenia art. 178 ust. 1 Konstytucji, naruszało przepis art. 45 ust. 1 Konstytucji, a także przepis art. 82 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych, określający obowiązek postępowania zgodnie ze ślubowaniem sędziowskim, w tym w szczególności obowiązek stania na straży prawa, a tym samym, wyczerpując znamiona przestępstwa z art. 231 § 1 Kodeksu karnego, stanowiło działanie na szkodę interesu publicznego w postaci prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości.